4 juni tot 16 juni 2009

4 juni tot 16 juni 2009

• 
• 

 

Donderdag 4 juni Göreme N 38 38.205 E 34 51 247

Een echte hang-dag. Wat gewassen, boodschappen in Urgup gedaan, bij de slager liep er een mevrouw rond die thee serveerde, er staan altijd stoelen bij de slager en geloof het of niet je mag er roken, er staan asbakken op tafeltjes. Op de camping gasflessen laten vullen, wat eigenlijk in het dorp gebeurd, voor 60 lira hebben we weer 2 x 6 liter gas en kunnen we er weer een paar maanden tegen.

 

Vrijdag 5 juni Göreme N 38 38.205 E 34 51 247

Vandaag vroeg op, want we hebben een rondtocht geboekt, we moeten al om 9 uur bij de ingang van de camping staan waar we worden opgehaald. We gaan met een mini-busje de hele dag opstap, de tocht is overboekt, de reisleider moet op de grond zitten, voor hem is er geen stoel meer vrij. Eerst rijden we naar een uitzichtpunt, waar we mooi zicht hebben op Göreme, de huisjes hebben dezelfde kleur als het landschap, wat een mooi geheel is, het uitzicht is schitterend, na dit moois staat er een onderaardse stad op het programma. Rond de 12e eeuw, groeven de mensen hier de rotsen uit, waar hele steden ontstonden, er waren tunnels die wel 14 km lang waren en die afgesloten konden worden met een molensteen, Bij dreigend gevaar sloten de mensen de tunnels af en verbleven soms wel 3 maanden onder de grond, er waren kerken, keukens gemeenschappelijke ruimtes, ingenieuze luchtkanalen en watertoevoer. Wij zijn afgedaald naar de 6e verdieping, er waren er 11, alles verbonden door heel smalle, lage tunnels. Na dit moois werd het tijd om naar de Ihlara Valley te gaan. Dit is een schitterende kloof, die we bereikte na een afdaling van 320 traptreden, waar we vervolgens een mooie wandeling maakte van 3 km,met aan weerskanten mooie rotspartijen. Na deze uitputtende bezigheid, stond er een heerlijke lunch op ons te wachten, in een restaurant gelegen aan de rivier. Na de lunch nog een bezoek aan Selime, een mooie rotspartij met daarin een basiliek en het uit de 13e eeuwse graf van Ali Paşa, het ziet er allemaal erg sprookjesachtig uit, de rotsen hebben allemaal heel aparte vormen. Moe maar voldaan liepen we om 19.00 uur weer de camping op.

 

 

Zaterdag 6 juni Göreme N 38 38.205 E 34 51 247

Vanmorgen werden we erg vroeg wakker, er voeren heteluchtballonnen vlak over de camper, snel wat foto's gemaakt. Het openluchtmuseum staat vandaag op het programma, we lopen er naartoe en genieten van al het moois wat er staat, je mag bijna overal in. Er lopen veel schoolkinderen rond en proberen heel verlegen contact met ons te krijgen, dat gaat zo: “Hallo, how are you, what is your name?” ze zijn heel gelukkig als je ze antwoord geeft, helaas komen ze nog niet veel verder met hun Engels, Als we weer terug zijn op de camping krijgen we visite, we blijven niet onopgemerkt, het zijn Thea en Bernhard, het stel dat naar India onderweg is op de fiets, we hebben ze in Alexandroupolis leren kennen en nu fietsen ze alweer hier, knap hoor. We hebben een uurtje gezellig zitten borrelen, waarna zij weer lopend/liftend naar Urgüp vertrokken, wie weet komen we ze nog eens tegen.

 

 

 

 

Zondag 7 juni Göreme – Hanyeri

Tijd om weer eens een stukje verder te rijden, via een slechte, maar wel heel mooie weg rijden we richting Nemrut-Dagi, dit is een berg waar je 360 graden zicht hebt en prachtige zonsop- en zonsondergangen hebt. Bij het plaatsje Cayirözü werden we staande gehouden door een Turk die Nederlands sprak, hij nodigde ons uit voor een kopje thee in het plaatselijke theehuis, we werden door de gehele manlijke bevolking welkom geheten. Normaal gesproken komt er nooit een vrouw in het theehuis, maar voor mij maakte ze een uitzondering, omdat ik gast was, had ik even geluk anders had ik in de warme auto moeten blijven zitten. Na een gezellig onderonsje stapte we na een half uurtje weer op, De hele dag reden we over prachtige bergwegen, van wel 2000 meter hoog, er lag hier en daar zelfs nog een beetje sneeuw, tegen een uur of 4 hielden we het voor gezien en stopte bij een meer voor de nacht.

 

Maandag 8 juni Hanyeri – Asagi Mulk

Voor het eerst vandaag aangehouden door de politie, meestal mogen we doorrijden, als ze zien dat we buitenlanders zijn maar vandaag dus niet, ze wisten niet zo goed wat ze met ons aan moesten, geen van hen sprak Engels of Duits, werd dus een beetje moeilijk de conversatie, paspoort dat wisten ze wel, na controle hiervan mochten we doorrijden, vriendelijk uitgezwaaid door oom agent. Laat in middag stopte we op een verlaten boeren-landweg met in de verte wat boerderijen. Voor we uitgestapt waren stonden er al mensen bij de auto, ze vonden het prachtig, iedereen wilde de auto van binnen zien, nou dat mocht maar niet meer dan drie tegelijk. Jammer genoeg sprak er niemand Engels, of Duits, alleen een meisje van een jaar of 15 sprak 3 woorden Engels, na weer de gebruikelijke snoepjes te hebben uitgedeeld, keerden ze weer huiswaarts. Na een uurtje kwam het meisje van de drie woorden samen met haar vader om ons uit te nodigen voor de thee, wij zaten net te eten en spraken om 7 uur af. Om 7 uur werden we voor het dorpje, wat 40 inwoners telde, opgewacht door de vader en de buurman en een hele kinderschaar. De thee werd traditioneel gezet, voor een kwart ingeschonken met heel sterke thee en dan verder aangelengd met water. Het blijft natuurlijk lastig om een gesprek aan te gaan, zelfs met handen en voeten lukt het niet echt, na 2 kopjes thee vertrokken we weer, ik kreeg van alle dames 2 dikke kussen en van de mannen een hand, Paul kreeg zowel van de dames als van de heren een hand, we werden tot het einde van het dorp begeleid door de vader.

Dinsdag 9 juni Asagi Mulk – Karadut

Om 9 uur stond de broer van de vader voor de deur, deze sprak het beste Engels van allemaal, hij had 3 jaar in Londen gewerkt, ook hij nodigde ons uit voor thee of koffie, wij weer mee met deze man, voor een kopje thee, zijn vrouw was aan het melken, ze zat gewoon op een krukje onder de koe op de voor ons zeer ouderwetse manier te melken. We moesten wachten tot zij klaar was, want zij moest de thee zetten, dat is natuurlijk geen mannenwerk. We vroegen wat de mannen voor werk deden, ze deden iets in de tuinderij met bomen en vruchten, we hebben geen van deze mannen iets zien uitvoeren, terwijl hun vrouwen het heel druk hadden en eigenlijk geen tijd hadden voor de thee. Na nog een kleine fotosessie vertrokken we richting Nemrut-Dagi.,uitgezwaaid door het hele dorp. De route was spectaculair wat uitzicht betreft, maar de weg was schrikbarend slecht, er werd aan de weg gewerkt, kilometers was er geen asfalt meer en reden we door een soort grintbak, met heel veel stof en gaten, het zicht was soms maar enkele meters door de stof. Om een uur of 4 reden we de camping van Karadut op, waar we meteen een zosopgang-toer boekte voor de volgende morgen. Verder niet zo veel gedaan, de zoon van de campingbaas komt de hele tijd langs en zegt hello en thank you, verder komt hij jammer genoeg niet.

Woensdag 10 juni – Karadut

Om 3 uur gaat de wekker, we worden om half 4 afgehaald door een minibusje, wat ons dwars door de bergen naar Nemrot brengt, die op 2150meter ligt, hier heb je een spectaculair uitzicht van 360 graden rondom, met daarbij een mooie zonsopgang of zonsondergang. Ook is hier het graf van Koning Antiochus 1, Koning van de bufferstaat Commagene, waar nu nog de overblijfselen van te zien zijn in de vorm van grote hoofden, die van hun romp zijn gevallen, maar nog erg goede staat zijn. De zonsopgang is mooi om te zien, de lucht kleurt zich in steeds andere kleuren, tot de zon echt op komt, dan is het gauw over met de pret, alles wordt dan oranje/geel wat wel weer een mooie warme gloed op de beelden geeft. Om half 7 zijn we weer terug op de camping, we betalen voor deze trip slechts 50 TL, = € 25,--, geen geld voor 3 uur een minibusje met chauffeur. De hele dag verder geluierd, het was erg warm en helaas geen zwembad in de buurt.

Donderdag 11 juni Karadut – Durucasu

Jammer, de omgeving is schitterend je kan hier heel mooi wandelen, alleen het is veel te heet, zo'n 33 graden, dus we vertrekken vandaag weer naar het noorden richting de Zwarte Zee. We dachten een mooie weg uitgezocht te hebben, maar werden al snel tegen gehouden door een vrachtwagenchauffeur, die bij hoog en laag beweerde dat weg ophield en er verder echt geen andere wegen waren, helaas moesten we dus omkeren en weer via die verschrikkelijke grintbak terug rijden, het was bijna 300 km om, achteraf hadden we toch wel een beetje spijt dat we die weg, die we eigenlijk wilden rijden niet geprobeerd hadden, maar soms neem je de verkeerde besluiten zo ook nu. We vonden laat in de middag een mooi plekje voor de nacht, waar we al snel bezoek kregen van een inwoner, die met abrikozen aan kwam zetten, een heel vriendelijke man, maar helaas sprak hij alleen Turks, hij heeft wel een heleboel voor ons opgeschreven, al hebben we geen idee wat, ook kregen we zijn adres en telefoonnr. voor het geval er wat was, konden wij hem bellen en zou hij ons graag helpen. Via onze routekaart liet hij ons zien, waar het mooi was en welke vruchten waar groeien, na een klein uurtje vertrok deze aardige meneer weer en konden wij onze maaltijd voortzetten.

Vrijdag 12 juni Durucasu – Kizik

Er waren op deze overnachtingsplek heel veel kikkers ze maakte een verschrikkelijke herrie de hele nacht door, niet dat wij het gemerkt hebben hoor, wij slapen daar gewoon doorheen, het geeft zo een heerlijk landelijk gevoel. Na het ontbijt vertrokken we weer, in een heel klein dorpje zagen we een PTT kantoor, aangezien we nog een brief moesten posten, stopte we en liep ik er heen, er stond op de deur met grote letters PTT maar dat was ook alles, er kwam een man naar mij toe en liep mij voor naar het kantoor, via een achteraf gangetje en een donker trapgat naar de 1e etage, de goede man probeerde een deur die bleek op slot, de PTT was gesloten, was ik even blij, als ik hier mijn brief had afgegeven, had het misschien wel weken geduurd voor hij verzonden werd. In Kangal was er wel een groot PTT kantoor waar ik met gerust hart mij brief op de bus heb kunnen doen, ook hebben we hier heerlijk Kabab gegeten. Natuurlijk werden we weer in het Nederlands aangesproken door Turken die in Nederland gewerkt hebben, ze zijn er stuk voor stuk heel trots op, dat ze in Nederland gewerkt hebben, ze waren er allemaal illegaal en de druk om gepakt te worden door de politie, werd ze toch te veel. Nu zijn ze gelukkig en leven zonder stress in Turkije. Voor de nacht vinden we weer een mooi plaatsje aan een meertje, voordat we zijn uitgestapt worden we alweer uitgenodigd om wat te eten, het is echt verrukkelijk, kip met paprika, komkommer, tomaat, uien, knoflook en een soort scherpe pepersaus, wat samen met brood wordt gegeten het smaakt super. Ook deze mannen spreken alleen Turks, wat wij wel jammer vinden, we zouden toch wel graag willen weten wat hun zo bezig houd in het dagelijkse leven. Waarom zitten die 2 mannen op vrijdagmiddag met z'n tweeën onder een boom uitgebreid te eten, terwijl ze thuis een vrouw en kinderen hebben, wilden die niet mee, of mochten ze niet? Jammer we komen er niet achter. Later op de avond begint het te onweren, we kruipen in de cabine en kijken naar een schitterend schouwspel van weerlichten.

 

 

Zaterdag 13 juni Kizik – Unye N 41 08.409 E 37 16.365

Tot laat in de nacht bleef het weerlichten, maar er was nauwelijks regen op een paar spatjes na en dat was alles. Via een heel slechte weg, de gemiddelde snelheid lag op 20 km per uur, kropen we over de bergen, de ene kant van de berg was zand en rotsig, terwijl de andere net de alpen waren, groene weide, met hier en daar akkervelden waar de boeren aan het werk waren. We reden vandaag iets meer dan 300 km en hebben daar de hele dag over gedaan, we vertrokken om 10 uur en stopte om half zes. Doodmoe van deze vermoeiende rit, maar die wel heel mooi was.

 

Zondag 14 juni – Unye N 41 08.409 E 37 16.365

Omdat het weer wat minder warm was, zijn we vandaag blijven staan en hebben de camper eens van binnen schoongemaakt. Alles blinkt weer als een spiegel. Tegen de middag zijn we naar de stad gelopen en hebben ergens wat gegeten en later via wifi verbinding proberen te krijgen, helaas ging dat dit keer niet, wel kwamen er allemaal mensen bij ons staan, gewoon uit nieuwsgierigheid, wat we aan het doen waren.

Maandag 15 juni Unye N 41 08.409 E 37 16.365

Het is vannacht gaan regenen en niet zo'n klein beetje ook, aangezien we de ramen 's nachts open hebben, hadden we in sommige kasten een waterballet. Nadat we alles een beetje gedroogd hadden stonden we klaar om te vertrekken. Helaas was de ondergrond waar we op stonden zo drassig geworden dat we niet ver kwamen. Aangezien er heel veel water onder de camper door liep en daar was heel veel modder, Zelfs met onze 4 weel aandrijving zaten we muurvast in de blubber, afijn rijplaten eraf, scheppen en zand bij de wielen gooien, niks hielp, de jongens die hier op de camping staan hielpen ons enthousiast mee, ze wilde zelfs gaan duwen met z'n vieren, wij vertelden ze dat dat echt niet ging lukken 10 ton uit de modder duwen. Na een paar uur zwoegen gaven we het op en werd er een bulldozer opgetrommeld, die ons er na enige pogingen uittrok, uiteraard wilden wij voor deze actie betalen maar ze wilden er niets van weten, wat zijn die Turken toch aardig!!! Het grasveldje is veranderd in een grote modderpoel, het is de hele dag flink blijven regenen. Wij hebben de jongens op een etentje getrakteerd, ook zij wilden geen geld voor hun goede hulp, maar dat we de foto's voor ze uitprintte vonden ze geweldig. Later in de middag zijn we het stadje weer ingelopen en heb ik een kapper opgezocht. De dameskapperzaken zijn allemaal niet toegankelijk voor mannen, je kan er ook niet van buiten naar binnen kijken, hier waren de kapsters zonder hoofddoekjes, toen een van de meisjes naar huis ging, veranderde ze van een leuke vlotte meid in spijkerbroek en heel hip truitje, in een oude tuttige dame, ze had uiteraard een hoofddoek om maar ook nog een heel ouderwetse regenjas aan, wat een verschil zeg. Voor € 4,-- werd ik keurig gewassen geknipt en geföhnd de kapster deed het heel vakkundig en ik zie er weer netjes uit.